بتن پلیمری متشکل از دو واژه «بتن+پلیمر» میباشد،، امروزه برای اینکه استحکام و مقاوت بتن را در برابر تحمل فشارها و تنشها را بالا ببرند از ترکیب بتن با مواد شیمیایی متفاوتی بهره میبرند؛ یکی از این مواد و کارها استفاده از پلیمرها و به نوعی پلیمر کردن بتن میباشد. این نوع ماده (پلیمر) ضمن دارا بودن استحکام بالا، دارای وزن پایین و مقاوم در برابر شرایط آب و هوایی و در برابر فشار و بارهای مختلف مقاومت خوبی را از خود نشان میدهد. در کل میتوان بتنهای پلیمری را ترکیبی از الیافهای طبیعی پلیمری در اندازهٔ دانههای ریز و درشت دانهها دانست. در فرایند مخلوط کردن بتنهای پلیمری از آب، که یک پای همیشگی مصالح بتنی است استفاده نمیکنیم و به جای اب از رزین مایع (مونمر) استفاده میکنیم. در واقع مولکولهای رزین مایع به عنوان مونومر فرایند ما عمل میکنند و باعث سفت و سخت شدن و مقاومت بالا و مهمتر از همه باعث چسبانندگی میشوند و مولکولهای بزرگتر را تشکیل میدهند
مقاومت فشاری | بین 300 -800 کیلوگرم بر سانتی متر مربع(سبک-سنگین) |
مقاومت کششی | 150-60 کیلوگرم |
مقاومت خمشی | بین 150-480 کیلوگرم |
مقاومت حرارتی | 500 سیکل گرمایی |
مقاومت سرمایی-یخبندان | تا منفی 50 درجه سانتی گراد بر مترمربع |
مقاومت سایشی | 0.4 گرم بر سانتی مترمربع |
درصد نفوذپذیری آب | کمتر از 3 درصد |